Kore İzlenimleri

Uzaklara gitme düşüncesi, bazen insanın tüm zihnini kaplar. Bulunduğunuz tüm ortamlardan kurtulup uzaklara, çok uzaklara gitmek istersiniz. İçinizdeki özgürlüğü tutsak eden zincirlerden kopup koşarak uzaklaşmak. Aslında bu çoğu zaman bir yanılsamadır. Yaşamın ağırlığına karşı bir çözüm bulduğunuzu zannedersiniz, ama sonuç pek değişmez. Sonuçta, bunun bir yanılsama olduğunu anlasanız da uzaklara gitmiş olmanız düşüncesi kendisini mutlu anılara dönüştürür.

Yine böyle hissettiğim bir zamanda, içimdeki bu duygulara daha fazla engel olamadım ve geçen Ekim ayının ortalarında pek kimselere haber vermeden buralardan kısa bir süre kaçmaya karar verdim. (Aslında gitmemem gerekirdi, çünkü üzerinde çalıştığım problem çözümsüz bir yumak haline dönüşmüştü, zaman kısıtlıydı ve nasıl çözeceğim hakkında hiçbir fikrim yoktu. Bu gibi durumlarda özellikle bulutlu havalarda yapılacak bir yürüyüş, size başka türlü aklınıza bile gelmeyecek ipuçları sağlayabilir (aynı şey banyo yaparken de olabilir). Ancak bu kez o bile fayda etmemişti ve bazen üzerinde çalıştığınız bir problemin çözümü onu hiç düşünmemekten geçebilir.) Benim için öncelikli seçenek tabii ki Doğu Asyaydı. Geçen yıl bir toplantı için Beijing’e gitmiştim ve ikinci durak olarak Kore’ye gitmeye karar verdim. Ancak bu düşünceyi gerçeğe dönüştürmek biraz zaman alıyor. Öncelikle bir miktar para biriktirmeniz ve gitmek için uygun motivasyonu yakalamanız gerekiyor.

Biriktirmiş olduğunuz paranın önemli bir bölümü uçak biletine gidecek. Bunun için en uygun seçenek sanırım Emirates’in Dubai aktarmalı seferleri. Uygun zamanda alınırsa gidiş-dönüş yaklaşık 657 küsür euro kadar tutuyor. Gitmeden önce otel rezervasyonunuzu da internetten yaptırmalısınız. Ben bir ‘budget traveler’ olarak tabii ki ucuz seçenekler üzerinden bir değerlendirme yaptım ve Guesthouse Korea’da karar kıldım. Ucuz tek kişilik odaların geceliği 30,000 won tutuyor (1000 won yaklaşık 1,3 TL). Beş gün kadar kaldığım için otel parası fazla tutmadı. Bu arada kaldığınız yerin şehir içindeki konumu da çok önemli, bu açıdan Seoul’ün kuzeydoğu kısımında yer alan Jongno bölgesindeki seçenekler, ulaşım ve gezilecek yerlere yakınlık açısından daha avantajlı.

Bilindiği gibi Kore’ye giderken vize almanıza gerek yok, sadece pasaportla ülkeye giriş yapabiliyorsunuz. Üstelik kimse sizi Schengen bölgesindeki gibi beton suratlı ifadelerle her an sizi sorguya çekmeye hazır vaziyette karşılamıyor. Görevli bayan, tek kelime bile etmeden pasaportunuzu ve uçakta doldurduğunuz giriş kartını alıp bilgisayara kaydediyor ve ülkeye giriyorsunuz. Bu kadar basit. Artık giriş yaptığınıza göre gezmeye başlayabilirsiniz. Tabi bu arada, havaalanından kalacağınız yere giden otobüsün numarasını ve ineceğiniz durağı önceden bilmeniz size büyük kolaylık sağlar.

Gideceğiniz yerler hakkında önceden bilgi sahibi olabilmeniz için elinizde bir Kore rehberi ve haritası olması gerekir. Bunları Kore Turizm Organizasyonunun internet sitesine üye olup sipariş edebilirsiniz. Adresinize ücretsiz olarak gönderiyorlar ve oldukça yararlı ve kalın bir rehberle, ayrıntılı ve anlaşılabilir Seoul ve Busan şehir haritalarının da olduğu bir harita setiniz oluyor.

Seoul’de şehir içi ulaşımın en rahat yolu metro. Elinizde mutlaka bir metro haritası bulunmalı. Çünkü bir çok metro hattı var ve bunlar arasındaki bağlantı istasyonlarıyla bir hattan diğerine geçiş yapabilir ve istediğiniz istasyona çeşitli varyasyonlarla gidebilirsiniz. Metroya binmeden önce kart makinelerindeki İngilizce ekranları kullanarak gideceğiniz istasyonu seçip parasını ödeyerek kartınızı alıyor ve çıkışta da depozito makinelerine kartınızı atarak fazla ödediğiniz parayı geri alıyorsunuz.

Gezilecek yerler konusuna öncelikle tarihi yerlerden başlayabiliriz. Şehrin kuzey kısmında çeşitli saraylar mevcut. Benim kaldığım kuzeydoğu bölgesinde, birçoğu yürüme mesafesindeydi. O yüzden hepsine tek tek gittim. Bunları sıralarsak; Gyeongbokgung, Changdokgung, Changgyeonggung sarayları ve Jongmyo Shrine. Genelde hepsi birbirine benziyor, ama güzel manzaralara da rastlayabiliyorsunuz. Ayrıca Changdokgung’un içinde Saklı Bahçe’ye ve Gyeongbokgung’un içinde müzeye gidebilirsiniz. Bir de hergün mutlaka bu sarayları gezen öğrenci grupları oluyor. Herhalde ders programlarında var diye düşünüyorum, çünkü her gün her yaştan farklı okullardan öğrenciler gruplar halinde geziyorlar.

창덕궁 Changdokgung

Changdokgung’da öğrenci güruhu

Namsan dağının çevresinde de gezilecek yerler mevcut. Eski bir Kore köyünü temsili olarak görebileceğiniz Hanok köyü ücretsiz olarak gezilebiliyor. Ayrıca Namsan kulesine çıkıp şehir manzarasına göz atabilirsiniz.

하녹 Hanok köyü

Alışveriş yapabileceğiniz, çeşitli hediyelik ıvır zıvırlar alabileceğiniz çeşitli yerler var. Bunlardan en ünlüsü Insa-dong. Burası uzun bir sokağın ismi ve tümüyle bu tür şeyler satan dükkanlarla dolu. Bir de burada yine eksantrik ıvır zıvırlar içeren Ssamcigil diye çok katlı bir bina var. Yürüyüş yolunu eğimli yapmışlar, hiç merdiven çıkmadan üst katlara kadar çıkabiliyorsunuz. Bunun dışında Namdaemun ve Dongdaemun gibi pazarlar mevcut.

인사동 Insadong

Kore’ye gitmişken bir de Busan’ı göreyim derseniz, en hızlı seçenek 3 saatte Busan’a varan KTX trenleri. Fiyatı diğerlerine göre pahalı tabii ama sabah gidip akşam dönerek bir gününüzü Busan’a ayırabilirsiniz. Burada özellikle Jagalchi balık pazarı görülmesi gereken yerlerden. Ben gittiğimde Uluslararası Busan Film Festivali biteli bir gün olmuştu ama izleri hala devam ediyordu.

자갈치 Jagalchi market

부산 Busan’da sokak satıcıları

부산 Busan’da sokak satıcıları

Biraz da insan manzaralarından bahsedelim.

Hanok köyü ile Namsan kulesi arasında sarı renkli bir otobüs çalışıyor. Diğer araçların girmesi yasak olan bu hatta sadece bu sarı otobüs girebiliyor. Köyü gezdikten sonra kuleye gitmek için bu otobüse bindim. Ben otobüse bindikten sonra aynı durakta bir agaşşi de otobüse bindi. Elinde bir bardak vardı ve içinden bir şeyler yemekteydi. Hareket halindeyken otobüs bir ara ani bir devinim yaptı ve agaşşi hanım kızımız birden sendeledi ve bardağının içindekilerin bir kısmı yere döküldü. Yere baktım, ve kurumuş böcekleri gördüm. Meğer bardağının içinden yediği şeyler böcekmiş. Tekrar yere baktım, agaşşiye baktım ve durumu fazla irdelememeye karar verdim.

노래방 Noraebang (karaoke) sokağı

Ortalıkta çok sayıda Amerikalı dolaştığından olsa gerek, insanlar gördükleri her yabancıyı Amerikalı sanıyorlar. Bir gün metrodayım, bir koltuk boşaldı, yandaki amca bir el işareti yaptı gel otur diye, ben de yok ben ayakta iyiyim gibi bir tavır, ama amca ısrarcı gel otur. Meğer İngilizce konuşacağı tutmuş, baya bir sohbet ettik. Nerelisin diye sordu, Türkiye dedim, aa öyle mi? Amerikalı gibi görünüyorsun dedi. Ya git işine kardeşim, töbe töbe. Nerde ineceğimi sordu, ben de söyledim, hemen yönleri, yolu tarif etmeye başladı, ben de dinledim. Ama zaten biliyordum, ben o metroya gideceğim yeri bilmeden biner miyim (Beijing’de bir kez kaybolmuştum ve harita bile işe yaramamıştı, o yüzden bu kez tedbirliydim).

Saklı Bahçe’ye giriş için bekleyen ziyaretçiler

Saklı Bahçe

Saklı Bahçe

Changgyeonggung sarayına girerken önüme bir velet dolandı, migugi? migugi? diye (Amerikalı mısın diyor yani), yok dedim toki (Türkiye), hö dedi, şöyle bir düşündü, ulan ben şimdi buna nece broşür versem acaba diye, sonra Korece konuşmaya devam etti ve Korece broşürü elime tutuşturup gitti. Information’daki agaşşi halimize güldü de bir İngilizce broşür verdi neyse ki. Meğer içerde o saatlerde kralın doğum günü töreninin yeniden canlandırılması yapılacakmış, onu haber vermek istermiş bizim velet. Hazır gelmişken ben de izledim tabii. Yanımda bir aile oturuyordu, küçük de bir kızları vardı. Kız heyecanlı heyecanlı babasına ne zaman gelecekler? nereden gelecekler? diye sorular soruyordu. Tören alanının kenarında o iri davullardan vardı ve tören başlayacağı sırada davulcu tokmağını o davula öyle bir vurdu ki ortalık inledi resmen, davulun sesini kalbimin derinliklerinde hissettim. Tabii bu ses bizim küçük kızı derin korkulara sevk etti. Kulaklarını kapatıp çibe kalleyo (eve gidelim) demeye başladı. Tüm ikna çabaları sonuçsuz kaldı ve aile töreni izlemeden ordan ayrılmak zorunda kaldı.

Saklı Bahçe

Jongmyo Shrine’da rehberler eşliğinde gezebiliyorsunuz ve girişte yabancı turistler ve Koreliler ayrı ayrı içeri alınıyor ve içeri giriş saatleri de farklı. Benim içinde bulunduğum grubun giriş saati geldi ve kapıya doğru ilerledik. Kapıda Koreli bir amca, görevli agaşşi ile bir şeyler konuşuyor. Ben de şimdi girmek istiyorum diyor, İngilizce biliyorum, anlarım diyor. Agaşşi ısrarcı, olmaz Korelilerin girişi bir saat sonra. Amca sitemkar, nasıl yani bu ecnebiler bizim saraylarımıza giriyor, ben istediğim zaman giremiyorum öyle mi? Girebilmeniz için yabancılardan birine eşlik etmeniz gerekiyor. Amca şöyle bana doğru bir baktı, tamam ben de buna eşlik ediyorum o zaman dedi ve elini omzuma attı. Ben de güldüm. Agaşşi de güldü ve geçmesine izin verdi. O da nereli olduğumu sordu ama ben toki derken o tongil (Almanya) dediğimi zannetti sanırım, ben de fazla ısrarcı olmadım.

Dikkatimi çeken bir nokta da insanlardaki beyzbol tutkusu. Aynı şeyin Japonya’da da geçerli olduğunu duymuştum. Akşamları mutlaka televizyonlarda beyzbol maçı oluyor ve bir grup vatandaş sokakta bir yerde beyzbol maçı veren televizyon gördüğünde hemen karşısına geçip izlemeye başlıyor. Ben de sporun birçok türlüsünü sever ve izlerim, hatta değişik tipteki sporlar hoşuma da gider, ama şu beyzbol işine bir türlü ısınamadım, bana çok can sıkıcı geliyor. Arkadaşım, Twenty20 Cricket izle anlarım, kendine göre güzellikleri vardır, ben de severim ama beyzbol bana çok uzak.

anaokulu çocukları tarih öğreniyor

Gelelim en önemli konuya; yemekler. Kore’de yiyecek büyük bir problem olabilir, kabul ediyorum, ama yine de kendinize göre yiyecek şeyler bulmanız mümkün.

Örneğin Insa-dong’da bulunan Ssamcigil binasının hemen yanındaki Insa-dong Kıcip isimli restorana gidebilirsiniz. Burada yediğim yemeğin ismine dikkat etmedim ve maalesef fotoğrafını da çekemedim ama şöyle anlatabilirim; bir tabakta çeşitli biçimlerde bitki yaprakları geliyor, bazıları tanıdık bitkiler ama bazılarını hiç bilmiyorum, diğer bir tabakta da yuvarlak pirinç topları geliyor. Bu pirinç toplarını yaprakların içine koyup sararak ağzınıza atıyorsunuz. Bir de sosu var ama tadını pek beğendiğimi söyleyemem. Bir de çorba geliyor, ama bizim çorba anlayışımıza göre çok farklı bir şey olduğu kesin.

쌈지길 Ssamcigil

Gidebileceğiniz diğer bir mekan da Samcheongdong Sujebi. Burayı bulmak biraz zor, Gyeongbokgung sarayının yanındaki caddeyi takip edip bir ara sokağa sapmanız gerekiyor. Ama burada yiyeceğiniz sujebi ve çon’lar damağınıza hitap edebilir. Sujebi dediğim sıcak suyun içindeki iri hamur parçaları ve bitkilerden oluşan bir çorba. Buna ramenin değişik bir tipi de diyebiliriz. Çon ise tamamen patates kullanılarak yapılan krep türü bir şey.

Tabii Gyeongbokgung sarayının hemen yanındaki Korean Restaurant’da değişik tiplerde bibimbap yemeniz de olası. Altta pirinç, üstte bitkiler ve yumurta, karıştır ve ye. Yalnız sosu biraz acı olabiliyor.

비빔밥 bibimbap

Ancak, benim Kore’de en severek yediğim yemek Ddeokboggi idi. Shindang metro istasyonunun civarında Ddeokboggi restoranlarının olduğu özel bir bölge var. Eğer bu yemekten yiyecekseniz kesinlikle Shindangdong Ddeokboggi kasabasında yemelisiniz. Bu da çeşitli tiplerdeki pirinç ve buğday hamurlarının, bitkilerin ve yumurtanın kaynatılmasıyla oluşan bir yemek. Masaların üzerinde ocaklar var ve yemeği kendiniz kaynatıyorsunuz.

떡볶이 ddeokboggi

Insa-dong’un bir yan caddesinde bulunan Çilşiru kafe’de de değişik tiplerdeki pirinç keklerini deneyebilir ve yanında farklı türlerdeki çaylardan içebilirsiniz. Ayrıca buranın üst katında da bir pirinç keki müzesi var.

pirinç kekleri

Kore’de sokak yemeği kültürü çok yaygın. Değişik yerlerde değişik tiplerde yiyecekler denemeniz olası, bazılarının tatları da fena değil aslında. Olur da bunların hiçbirini beğenmezseniz, marketlerde kutu kutu ramen satılıyor, tanesi sadece 1000 won, Türkiye’dekinin dörtte biri fiyatına.

soya fasulyesinden yapılan 천 çon

Gezip görüp hevesimi aldıktan sonra geri dönüş vakti geldi ve otelden ayrılıp havaalanının yolunu tuttum. Havaalanında uçağın kalkmasını beklerken gözüm koltukların karşısındaki televizyona takıldı. KBS 2 kanalı açıktı ve oturup izlemeye başladım. Oturur oturmaz yeni bir dizi başladı ve 16. bölüm yazdı. Tarihi dizilerden biriydi ve sonuna kadar izledim. Televizyonun sesi kısık olduğu için sadece görüntülerini izledim tabii. Çok hoşuma gitmişti, eve döner dönmez o saatte KBS 2’de hangi programın olduğunu araştırdım. Dizinin ismini bulup 1. bölümden itibaren izlemeye başladım. Tahmin ettiğiniz gibi dizinin adı Sungkyunkwan Scandal’dı.